I Prezentacje Szkolne "Nasi Trzebniccy Patronowie"

Dawno, dawno temu, ale też i zupełnie blisko naszej współczesności, po trzebnickich drogach i dróżkach stąpały osoby, których osobowości, style życia, cnoty, zasługi, czyny, nie bez wpływu pozostały na naszą lokalną tożsamość.

Doskonała inicjatywa I Prezentacje Szkolne "Nasi Trzebniccy Patronowie" (w ramach realizacji projektu "Tożsamość Kulturowa Dolnego Śląska - Unia Wielu Kultur") pozwoliła nam przypomnieć osiągnięcia wybitnych postaci, bez udziału których nasze miasto - z pewnością - miałoby zupełnie inny wymiar, smak i urok. Dodać należy, że gmina Trzebnica jako pierwsza odpowiedziała na zaproszenie Dolnośląskiego Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli, inaugurując cykl spotkań o tożsamości kulturowej Dolnoślązaków.

Piotr Włostowic (SP nr 2, Trzebnica), św. Piotr (Przedszkole nr 2, Trzebnica), Henryk Brodaty (SP Boleścin), św. Jadwiga Śląska (SP Kuźniczysko), Henryk Pobożny (Gimnazjum nr 1, Trzebnica), Maria Leszczyńska (SP Masłów), ks. Wawrzyniec Bochenek (ZS Ujeździec Wlk.), s. Hilga Brzoska (SP nr 3, Trzebnica), ks. profesor Antoni Kiełbasa (Przedszkole nr 1, Trzebnica) - tak wyglądał plan prezentacji. Każda z grup wykazała się pomysłowością, kreatywnością, starannością i pieczołowitością. Widać było włożony trud i długą, mozolną pracę. Stroje zaprojektowane zostały z gustem i wyczuciem stylu, akcesoria przywoływały ducha epoki, muzyka harmonijnie współgrała z poruszającymi tekstami narracyjnymi (pisanymi piękną polszczyzną, czasem z użyciem staropolskiej gwary, gdzieniegdzie poprzeplatanymi poetyckimi metaforami). Scenki z życia trzebnickich patronów przygotowane zostały w rozmaity sposób, z zastosowaniem różnorodnych form czy elementów teatralnych oraz inscenizacji. Opowieści te niosły ogromny ładunek emocjonalny, wiele pozytywnych treści, wzorców godnych upowszechniania, nadziei, wzruszeń, wspomnień. Nie zabrakło gromkich braw, radosnych uśmiechów, ukradkowych łez i pociągnięć za struny nostalgii. Wielki szacunek i ukłon w stronę opiekunów poszczególnych grup, organizatorów i - naturalnie - utalentowanych dzieci i zdolnej młodzieży, bowiem dali z siebie naprawdę wiele dobrego.

Niezwykle podobały mi się piosenki śpiewane przez maluchy z Przedszkola im. Krasnala Hałabały. Słowa napisała pani Julianna Michorczyk, natomiast aranż muzyczny i wykonanie dziełem było pani Magdaleny Marszałek.

Wymieniłabym jeszcze z nazwiska panią Leontynę Gągało, która skarbnicą jest wiedzy o naszej urokliwej, bogatej w historyczne perły, ziemi trzebnickiej. Wspomagała ona merytorycznie występy i uzupełniała je o godne uwagi wzmianki, szczegóły czy ciekawostki.

O przyjemny akcent w postaci oprawy dźwiękowej zadbał zespół The Quatroo, skupiający w swoich szeregach młodzież z naszej gminy. Chłopaki dali czadu, wykonując przeboje znanych formacji muzycznych. Było żwawo, skocznie i melodyjnie.

Rzekłabym, iż całe to przedsięwzięcie to fantastyczna lekcja historii, etyki i lokalnego patriotyzmu. Harmonijne, solidarne działanie rozwijało ducha wspólnoty, poczucie tożsamości i wskazywało młodym ludziom kierunki, którymi warto w życiu podążać. W końcu - najprędzej uczymy się właśnie poprzez aktywność.

Kiedy tak podziwiałam pokazy o naszych regionalnych patronach, pomyślałam, że może pośród wykonawców czy publiczności znajduje się ktoś, o kim za lat kilka, kilkanaście, kilkadziesiąt - powiedzieć można będzie równie wiele dobrego, kto stanie się autorytetem dla następnych pokoleń. Może wzrasta w naszym otoczeniu osobowość pełna miłości, empatii, oddania dla spraw ważnych, idei, drugiego człowieka - o której w (bliższej czy dalszej) przyszłości powstanie podobna prezentacja? Ktoś, dla kogo chęć działania dla wspólnego dobra, poświęcenie to nie jedynie puste, czcze słowa, przebrzmiałe, będące zbytkiem i przeżytkiem... To, kim jesteśmy, kim staniemy się, opisują wszak nasze czyny wobec bliźnich - jakkolwiek trywialnie by to nie zabrzmiało.

I jeszcze jedna dygresja, na zakończenie. "Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą..." Doceniajmy ich gesty, działania, obecność, okazujmy wdzięczność, szanujmy, wspomagajmy - póki są. "Nikomu nie bądźmy nic dłużni, poza wzajemną miłością..."