Była to doskonała okazja do tego, by - bez skierowania - skonsultować się z lekarzami określonych specjalizacji (albowiem często jest tak, że brak nam na to czasu w tygodniu, odstraszają nas kolejki, długi okres oczekiwania na wizytę czy też koszty, bo - nie ukrywajmy - niejednokrotnie, pomimo posiadania ubezpieczenia zdrowotnego, zmuszeni jesteśmy do korzystania z usług komercyjnych, odpłatnych). Profilaktyka - ważna rzecz! "Szlachetne zdrowie, nikt się nie dowie jako smakujesz, aż się zepsujesz..."
Na zabiegi, badania i konsultacje medyczne obowiązywały wcześniejsze zapisy. Zdarzało się jednak, że gdy ktoś przyszedł, a nie był uprzednio umówiony - również został przebadany.
Bardzo ważnym punktem "Białej Soboty" był bezpłatny kurs udzielania pierwszej pomocy. Każdy z nas może znaleźć się w sytuacji, gdy od jego wiedzy, umiejętności, opanowania i sztuki zachowania zimnej krwi i zdrowego rozsądku zależeć będzie czyjeś życie. Istotnym jest, by wiedzieć wtedy, jak zachować się, jak zadziałać, pomóc; umieć przełamać opory, lęk, potrafić zapanować nad paniką.
"Obowiązek udzielania pomocy reguluje prawo. W Polsce, konsekwencje prawne za zaniechanie takiej pomocy przewiduje art. 162 kk:
§ 1. Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Nie popełnia przestępstwa, kto nie udziela pomocy, do której jest konieczne poddanie się zabiegowi lekarskiemu albo w warunkach, w których możliwa jest niezwłoczna pomoc ze strony instytucji lub osoby do tego powołanej."
(źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Pierwsza_pomoc)
Ale nie chodzi tu przecież jedynie o "obowiązek", ale też o nasze sumienia, o zwykłą, ludzką przyzwoitość, etykę, moralne nakazy i wewnętrzną potrzebę niesienia pomocy potrzebującym, prawda? Nigdy nie wiemy gdzie, kiedy i komu będzie ona potrzebna.
Na kursie posiąść można było zarówno teoretyczną, jak i praktyczną wiedzę dotyczącą działań w zakresie: ratowania zakrztuszonego małego dziecka, resuscytacji krążeniowo-oddechowej u dzieci i dorosłych, ułożenia w pozycji bezpiecznej (bocznej ustalonej).
Mam nadzieję, że to nie ostatnie szkolenia z tejże dziedziny. Każdy, każdy człowiek powinien zostać wyedukowany w tym kierunku, dla naszego wspólnego dobra i bezpieczeństwa.
A skoro już jesteśmy przy tak ważkich społecznie tematach, pozwolę sobie dopisać słów kilka w równie znaczącej kwestii. ICE - skrót ten zna już wiele osób, ale ciągle jeszcze zbyt mało, by przestać o tym mówić.
Wikipedia opisuje to tak:
"I.C.E. lub ICE (ang. In Case of Emergency, pol. w nagłym wypadku) – skrót informujący ratowników, do kogo powinni zadzwonić w razie nagłego wypadku. Stosowany przeważnie w dwóch formach:
1) w książce adresowej telefonu komórkowego – jako kontakt „ICE” wpisuje się numer telefonu wybranej osoby. Jeśli takich osób jest kilka, to oznacza się je hasłami „ICE1”, „ICE2” itd.
2) na karcie „ICE” wielkości wizytówki wpisuje się imię, nazwisko i numer kontaktowy najbliższych osób. Kartę powinno się nosić cały czas przy sobie.
W razie wypadku często służby ratownicze nie wiedzą, z kim się skontaktować w sprawie osoby poszkodowanej. Skrót ICE pozwala ratownikom na powiadomienie bliskich w razie nagłego wypadku, a także na uzyskanie od nich dodatkowych informacji o poszkodowanym (przyjmowanych lekach, przebytych chorobach, alergiach, itp.)"
W Twoim telefonie komórkowym nie ma jeszcze zaznaczonego ICE? Nie zwlekaj, uzupełnij już dziś, być może uratuje Ci to życie!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz